ನಾಲ್ಕು ಯುಗಗಳ "ಸತ್ಯ"ದ ಪಯಣ
ಸತ್ಯ, ತ್ರೇತಾ, ದ್ವಾಪರ ಮತ್ತು ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯದ ಸ್ತಬ್ಧ ಪಯಣ -
ಕೆಳಗಿರುವುದು ಒಂದು ಸರಳ, ಸುವಿಚಾರ, ಕಥೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲ್ಪಟ್ಟ ಸುದೀರ್ಘ ಲೇಖನ.
"ಸತ್ಯ" - ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರ, ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಪುರಾಣಕಾಲದ ಆಳವನ್ನು ಹೊತ್ತಿದ್ದರೂ — ಸರಳ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ.
ಇದು ಸತ್ಯದ ನಾಡಿನ ಕಥೆ —
ಸತ್ಯವು ನಾಲ್ಕು ಯುಗಗಳ ಮೂಲಕ ಹೇಗೆ ನಡೆದು ಬಂದಿತು
ಮತ್ತು ಇಂದು ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಗೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ಹುಡುಕಾಟ.
“ಸತ್ಯವು ಎಂದೂ ನಿಂತ ನೀರಲ್ಲ ಕಲ್ಲಲ್ಲ … ಅದು ಒಂದು ಹರಿಯುವಿಕೆ.”**
ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯ ಪಯಣಿಗ.
ಸತ್ಯ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯುಗದಲ್ಲೂ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ.
ನಮ್ಮಂತೆಯೇ, ತನ್ನ ರೂಪವನ್ನು
ಯುಗ ಯುಗಗಳಲ್ಲೂ ಬದಲಿಸುತ್ತಾ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ.
ಒಮ್ಮೆ ಜ್ಯೋತಿಯ ನಿರ್ಮಲ ಬೆಳಕಿನಂತೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಸತ್ಯ —
ನಂತರ ಧರ್ಮದ ಜೊತೆಗೂಡಿತು,
ಮತ್ತೆ ನೀತಿಯ ಜೊತೆ ಜಾಣ್ಮೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು,
ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಹೃದಯದ ನಾಜೂಕಾದ ಮಜಲುಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದೆ.
೧. ಸತ್ಯ ಯುಗ: ಸತ್ಯವೇ ಆತ್ಮವಾಗಿದ್ದ ಕಾಲ
ಸತ್ಯಯುಗದಲ್ಲಿ ಜನರು ‘ಸತ್ಯವನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ’.
ಸತ್ಯವೇ ಅವರಾಗಿದ್ದರು.
ಜೀವನ ಸರಳವಾಗಿತ್ತು.
ಬಯಕೆಗಳು ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿದ್ದವು.
ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಹೃದಯ — ಎರಡು ಭಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ .
ಯಾರಾದರೂ “ನಾನು ಇದನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ” ಎಂದರೆ,
ಇಡೀ ಜಗತ್ತೇ ಅದು ಆಗಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು.
ಉದ್ದೇಶ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಯ ನಡುವೆ ಅಂತರವೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಒಬ್ಬ ಋಷಿ ಆ ಕಾಲವನ್ನು ಹೀಗೆ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾರೆ—
“ಸೂರ್ಯಪ್ರಕಾಶದಿಂದ ಹೊಳೆಯಲ್ಪಟ್ಟ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಂತೆ.
ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಜೀವಿಯೂ ಅಂತರಂಗದಿಂದ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.”
ಇಂದಿನ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ —
ಸತ್ಯಯುಗವು ಆಂತರಿಕ ಸಮತೋಲನದ ಪರ್ವ.
ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕಾರ —
ಸಮಗ್ರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಸ್ಥಿತಿ, ಅಹಂಕಾರವಿಲ್ಲ, ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ ಇಲ್ಲ,
ಛಿದ್ರವೆನ್ನುವುದು ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕಾರ —
ಲೋಕವು ಸರಳವಾಗಿತ್ತು
ಜನರಿಗೆ ಮುಖವಾಡ ಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಸತ್ಯವು ಆತ್ಮದೊಳಗೇ ವಾಸಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
೨. ತ್ರೇತಾ ಯುಗ: ಸತ್ಯವು ಸಾಮಾಜಿಕ ವಾಗ್ದಾನವಾದ ಪರ್ವ
ಕಾಲ ಸಾಗಿದಂತೆ ಸಮಾಜ ವಿಸ್ತರಿಸಿತು.
ಗ್ರಾಮಗಳು ರಾಜ್ಯಗಳಾದವು.
ಪಾತ್ರಗಳು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳಾದವು.
ಜನರು ತಮಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಮಾಜಕ್ಕಾಗಿ ಬದುಕಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು.
ಈ ಯುಗದಲ್ಲಿ ರಾಮ ನಡೆದು ಬಂದ —
ಕೈಯಲ್ಲಿ ದೀಪದಂತೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದ.
ರಾಮನ ಸತ್ಯವು ಅವನಿಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ —
ತಂದೆ, ಕುಟುಂಬ, ರಾಜ್ಯ, ಜನರಿಗಾಗಿ.
ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲಿ,
ಸತ್ಯವು ಮನುಷ್ಯನ ಅಂತರಂಗದಿಂದ ಹೊರಬಂದು
ಸಾಮಾಜಿಕ ಒಪ್ಪಂದವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು.
ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ —
ಇದು ಪಾತ್ರಗಳ ಆಧರಿಸಿದ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಉದಯ.
ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ಮಗನಾಗಿ, ರಾಜನಾಗಿ, ಸಹೋದರನಾಗಿ, ನಾಯಕನಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತೇವೆ.
ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರ ಹೇಳುವಂತೆ —
ಸಮಾಜದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಜಟಿಲವಾಗತೊಡಗಿದಾಗ
ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ನಿಯಮಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ತ್ರೇತಾಯುಗ ನಮಗೆ ಕಲಿಸಿದ ಪಾಠ —
ಸತ್ಯ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಪರಿಮಿತಿಯಲ್ಲಿರುವುದಲ್ಲ,
ನಾವು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದು ಕೂಡ ಸತ್ಯವೇ.
೩. ದ್ವಾಪರ ಯುಗ: ಸತ್ಯವು ಸಂದರ್ಭಗಳ ಜೊತೆ ಜಾಣ್ಮೆಯಿಂದ ಹೊಂದಿಕೊಂಡ ಪರ್ವ
ಕೃಷ್ಣನ ಆಗಮನವಾದಾಗ,
ಲೋಕವು ಸರಳ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ತುಂಬ ಜಟಿಲವಾಗಿತ್ತು.
ಜನರ ಉದ್ದೇಶಗಳು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು,
ರಾಜ್ಯಗಳ ಧರ್ಮಗಳು ಪರಸ್ಪರ ವಿರೋಧವಾಗಿದ್ದವು,
ಕುಟುಂಬ–ರಾಜಕೀಯ–ಧರ್ಮ
ಎಲ್ಲವೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಗೋಜಲಾಗಿದ್ದವು.
ಇದು ಸಂದರ್ಭಗಳ ಕಾಲ
ಕೃಷ್ಣನು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದ, ಮೋಸಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲ.
ಧರ್ಮ ರಕ್ಷಿಸಲು.
ಸತ್ಯವನ್ನು ಜಾಣ್ಮೆಯಿಂದ ಬಾಗಿಸಿದ್ದು ಬದುಕು ಉಳಿಸಲು.
ಮಾತು ಅಪಾಯ ಅನಿಸಿದಾಗ ಮೌನವನ್ನು ಬಳಸಿದ,
ಕೋಪದ ಬದಲಾಗಿ ನಗುವನ್ನು ಬಳಸಿದ.
ದ್ವಾಪರ ಯುಗದಲ್ಲಿ
ಸತ್ಯ ಜಾಣ್ಮೆಯ ಜೊತೆ ಜ್ಞಾನವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು —
ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ಯಾವುದು ಸಮಾಜದ, ಧರ್ಮದ ಹಿತಕ್ಕೆ ಸರಿಹೊಂದುತ್ತದೆ
ಎಂದು ಗುರುತಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಜೊತೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು.
ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರ ಇದನ್ನು —
cognitive flexibility (ಅರಿವಿನ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ) ಅಂದರೆ,
ಪಕ್ವ ಮನಸ್ಸು ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಾಣ್ಮೆ.
ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರ ಇದನ್ನು — ನೈತಿಕ ಸಂಧಾನ ಎಂದು ನೋಡುತ್ತದೆ.
ದ್ವಾಪರ ನಮಗೆ ಕಲಿಸಿದುದು:
ಸತ್ಯ ಎಂದರೆ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಪಾಲಿಸುವುದೊಂದೇ
ಹೇಳಿದುದರ ಹಿಂದಿರುವ ಉದ್ದೇಶವೂ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ.
೪. ಕಲಿಯುಗ: ಸತ್ಯವು ಮನುಷ್ಯನೊಳಗೆ ಸ್ವಾರ್ಥದ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ಪರ್ವ
ಇದು ನಮ್ಮ ಕಾಲ — ಕಲಿಯುಗ.
ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಟಿಲತೆ ತನ್ನ ಗರಿಷ್ಠ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತಲುಪಿರುವ ಕಾಲ.
ಸಮಾಜವು ಚೂರುಚೂರಾಗಿ
ಸ್ವಂತ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳ, ನಂಬಿಕೆಗಳ, ಗುರುತಿನ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಥೆಗಳ ತಾಕಲಾಟದಿಂದ ಛಿದ್ರವಾಗಿರುವ ಕಾಲ.
ಪ್ರಪಂಚವು ಕನ್ನಡಿಗಳ ಒಡೆದ ಗೋಜಲಾಗಿದೆ.
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಸ್ವಂತ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾರೆ
ಸಮಗ್ರ ಚಿತ್ರವನ್ನಲ್ಲ.
ಸತ್ಯ ತೀರ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿದೆ.
ಖಾಸಗಿಯಾಗಿದೆ.
ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿದೆ.
ಸ್ವಂತ ಅನುಭವವಾಗಿದೆ.
ಇಂದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ —
“ಇದು ನನ್ನ ಸತ್ಯ.”
ಅದು ನಿಮ್ಮ ಸತ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಸಂಪೂರ್ಣ ಭಿನ್ನ.
ಇದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿಲ್ಲ — ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸತ್ಯ.
ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರ ಇದನ್ನು — ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಆಧಾರಿತ ಸತ್ಯದ ಕಾಲ ಎಂದು ಗುರುತಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರ ಇದನ್ನು ಅತೀಯಾದ ವೈಯಕ್ತಿಕತೆಯ ಕಾಲ ಎಂದು ಗುರುತಿಸುತ್ತದೆ.
ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕಾರ — ಸತ್ಯದ ಕಾಲು ಭಾಗ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದಿರುವ ಕಾಲ.
ಸತ್ಯ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅನುಭವದಿಂದ ರೂಪಿತವಾಗಿದೆ ಯಾಕೆಂದರೆ ಸಮಾಜವು ಒಂದು ಸಾಮೂಹಿಕ ಸತ್ಯವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಂತೆ ಛಿದ್ರವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಲಿಯುಗ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದೆ.
✨ ಹಾಗಾದರೆ ಸತ್ಯ ಯುಗದಿಂದ ಯುಗಕ್ಕೆ ಏಕೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ?
ಮನುಷ್ಯ ವಿಕಸಿತಗೊಂಡಂತೆ ಆತನ ಪ್ರಜ್ಞೆ, ಆಲೋಚನೆ ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಜಟಿಲವಾಗುತ್ತಿದೆ.
- ಜೀವನ ಸರಳವಾಗಿದ್ದಾಗ → ಸತ್ಯ ಶುದ್ಧವಾಗಿತ್ತು.
- ಸಮಾಜದ ರಚನೆ ಸ್ವರೂಪ ತಾಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ → ಸತ್ಯ ಧರ್ಮವಾಯಿತು.
- ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ತಾಕಲಾಟದ ಘರ್ಷಣೆಯಿಂದ → ಸತ್ಯ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿತು.
- ವ್ಯಕ್ತಿ ಕೇಂದ್ರಿತವಾದಾಗ → ಸತ್ಯ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಯಿತು.
ಸತ್ಯ ಬದಲಾಯಿತು ಅನಿಸುತ್ತದೆ — ಏಕೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಮೂಲ ಮನಸ್ಸುಗಳು, ಸಮಾಜ, ಮತ್ತು ಸಂಘರ್ಷಗಳು ಬದಲಾಗುತ್ತಿವೆ.
ಸತ್ಯ ಬದಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಅದು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಆಳವಾದ ಸತ್ಯ ಎಂದೂ ಕೂಡ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ:
ಸತ್ಯವು ಯಾವಾಗಲೂ ಮನುಷ್ಯನ ಪರಿಪಕ್ವತೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಮತ್ತು ಸಮಾಜದ ರೂಪದ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಮಾರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿದೆ
🌙 ಅಂತರಾಳದ ಚಿಂತನೆ
ಇಂದಿನ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಲೋಕವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ನಾವು ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ಅನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಅದನ್ನು ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಯಾತ್ರಿಕ —
ಅಂತರಂಗದ ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ.
ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ನಾಗರಿಕನು —
ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮತೋಲವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ.
ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಯೋಧನು —
ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ.
ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಅನ್ವೇಷಕ —
ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹಗಲಿರುಳು ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ.
ಬಹುಶಃ ಸತ್ಯದ ಈ ಯುಗಯಾನ
ಅವನತಿಯಲ್ಲ,
ಆಳದಲ್ಲಿ —
ನಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸತ್ಯಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ
ಅದರ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು
ಮತ್ತೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಒಂದು ಕರೆ.
ಅಲ್ಲಿ
ಶುದ್ಧತೆಯ ಸತ್ಯಯುಗ,
ಧರ್ಮದ ತ್ರೇತಾಯುಗ,
ಜ್ಞಾನದ ದ್ವಾಪರಯುಗ,
ಅನುಭವದ ಕಲಿಯುಗ —
ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ
ಸಂಗಮಿಸುತ್ತವೆ:
ಈಗ.
